“Vrouwen kunnen wel roepen dat ze allemaal zo graag een empathische, zachte man zoeken, maar in werkelijkheid willen ze gewoon de dominante alfamannen!”
Er zijn mensen die dat echt denken. Maar toen ik op mijn socials een stelling van dezelfde strekking poneerde, was de verontwaardiging enorm. Natuurlijk willen vrouwen niet gedomineerd worden, het idee! Toch is het (vooral onder een bepaald type man) een populaire gedachte. Waar komt dat eigenlijk vandaan? We leven toch niet meer in de jaren ’50?
Onlangs betrapte ik mijn biologische systeem erop dat het de dominante, zegelringachtige types in pak aantrekkelijker vond dan de empathische krullenbol-types met baggy broeken. Het verwarde me: ik zou van mijn levensdagen niet bij zo’n zegelringman passen, waarom ging mijn biologische systeem er dan wel ineens op aan?
Zoogdieren
Er zijn mensen die beweren dat dit hét bewijs is: vrouwen willen gewoon gedomineerd worden, dat zit in hun natuur. Maar is iets wat in je natuur zit ook per se het goede? Dat het in onze natuur zit om vreemd te gaan, betekent dat dat we dat dan ook gewoon lekker moeten doen? Dat het in onze natuur zit om anderen te haten, betekent dat dat we dan maar lekker in de rondte moeten haten? Is iets wat in je natuur zit ook per se dat wat je wil?
Follow your heart
Mensen onderscheiden zich van andere zoogdieren, doordat ze een emotie-regulatie-systeem hebben. Mensen kunnen – in principe – controle uitoefenen over hun emoties. Of in elk geval over dat wat ze ermee doen. Een term als ‘follow your heart’ geeft mij dan ook altijd wat jeuk: ja het is gezond om naar je gevoel (je hart) te luisteren, maar je hebt ook je verstand nodig om na te denken over wat je met je emoties doet. Ook met je seksuele emoties. Dat je je aangetrokken voelt tot dominante types, betekent niet dat je ook daadwerkelijk een dominant type wil.
Geil
Even heel plastisch gezegd: als een vrouw geil wordt van iets, betekent dat niet dat ze het ook daadwerkelijk fijn vindt of wil. Een vrouw kan zelfs vochtig worden als ze verkracht wordt, maar dat betekent absoluut niet dat ze het ook wil. Het biologische systeem kan heel primair reageren. Het emotie-regulatie systeem volgt later, want het heeft meer tijd nodig. Bovendien blijft het zich ontwikkelen. Als we verkondigen dat een vrouw dominantie wil, dan houden we de primaire reactie in stand. En dat leidt in veel levens tot veel schade, zowel bij mannen als vrouwen. Daarom vind ik het genuanceerde verhaal belangrijk om te blijven vertellen: we zijn meer dan ons biologische systeem – en iedereen is daarin ook weer anders.
Biologisch
Ken je dat filmpje van die dame die eerst niet uit wil met een wat nerd-achtig type, tot ze zijn auto ziet? Iedereen vindt het natuurlijk heel fout: ze wil hem alleen maar voor het geld! Maar het is biologisch heel goed te verklaren: je biologische systeem is namelijk gericht op de beste omstandigheden voor voortplanting. Financiële zekerheid is zo’n goede omstandigheid (volgens ons oerbrein dan). En blijkbaar associeerde mijn oerbrein die zegelringen met goede omstandigheden (zal wel komen doordat ik zegelringen associeer met rijke mannen met macht, ik moet dat toch maar eens gaan bijstellen).
Friendzone
Een moeder van een zachte, empathische jongen deelde dit dilemma met mij: ‘Mijn zoon is een schat van een jongen, hij heeft allemaal leuke vriendinnen, maar hij wordt voortdurend gefriendzoned. En ja, hij valt op vrouwen, daar zijn we heel open over bij ons thuis.’ Ze zou hem voor geen goud willen veranderen, maar ze zag ook zijn struggles. ‘Vrouwen zeggen allemaal wel dat ze een lieve, empathische man willen, maar voorlopig merk ik daar nog niet zo veel van.’ Het zette me aan het denken: kunnen we de switch van seksuele aantrekkingskracht naar dat wat we écht willen nog niet maken? Laten we ons – als het erop aankomt – nog steeds voornamelijk leiden door ons biologische systeem?
Macht
Historisch gezien is het niet heel gek dat de alfamannen (zoals dominante mannen vaak genoemd worden) goed in de markt liggen. Eeuwen van patriarchaat hebben ervoor gezorgd dat vrouwen ‘aanslaan’ op mannen die een bepaalde kracht uitstralen. Dat waren de mannen in de hoge posities, de mannen die het geld verdienden. Maar dat is gelukkig aan het veranderen. De maatschappij is geen fan meer van die oude machtscultuur waarin mannen de macht bepaalden. Empathie is allang geen teken van zwakte meer. Er zitten tegenwoordig mannen in de top die kwetsbaar durven te zijn en fouten toe durven te geven. We zijn er nog lang niet, maar het is God zij dank in beweging.
Foute mannen
Zijn alfa-mannen dan altijd foute mannen? Nee zeg. Ik ben zelf met een alfaman getrouwd en ik ben ontzettend gelukkig met hem (oké meestal, niemand is perfect natuurlijk). En er zijn ook alfavrouwen. Het is helemaal niet fout om op een alfaman of -vrouw te vallen. Het is ‘fout’ als de relatie niet gelijkwaardig is. Als je een alfaman zoekt, om daar je waarde uit te halen. Als je de bevestiging van een alfaman nodig hebt om je gewaardeerd te voelen.
Elke relatie vraagt om aandacht en commitment om elkaar te blijven zoeken. Om trots en angst opzij te zetten om elkaars hart te kunnen vinden. De ene mens vindt dat moeilijker dan de ander. En ja, soms moet je extra hard werken binnen een relatie om tot die diepere laag door te dringen. Ook bij jezelf – pas dan kun je ontdekken op wie je echt valt en zijn wie je echt bent. Want uiteindelijk mag een man natuurlijk zo mannelijk zijn als hij is – zelfs met een zegelring.
