Zo’n 20 jaar geleden was het nog niet zo onomstreden, de Liefde. Het waren fratsen, aangeleerd gedoe. Niet iets wat nu bepaald een eerste levensbehoefte was. Inmiddels zijn wetenschappers erachter, dat de behoefte aan binding niet aangeleerd is, maar aangeboren. We hebben niet alleen een ‘drive’ (aangeboren behoefte) naar voedsel of seks, maar we hebben ook een drive naar verbinding, naar het in contact zijn met andere mensen. Oftewel: Liefde is één van onze eerste levensbehoeften!
‘Het is niet goed dat de mens alleen zij’: het zit in onze genen om ons te willen verbinden met anderen.
Als een kindertje vroeger in het ziekenhuis lag, mochten vader en moeder er hooguit een uurtje per week heen. Gelukkig zijn de tijden veranderd. Wetenschappers ontdekten, dat de band tussen kinderen en hun ouders juist bijdroeg aan hun herstel.
De Canadese relatietherapeut Sue Johnson ontdekte dat zo’n zelfde band ook ontstaat tussen geliefden. Romantische liefde tussen volwassenen is een hechtingsband, net als de band tussen moeder en kind. We hebben zo’n band nodig om te overleven, stelt Johnson in haar boek ‘Laat me niet los’. Ze stelt dat we echt gelukkiger en gezonder zijn als we dicht bij een ander leven en met hem/haar verbonden zijn. Uit onderzoek blijkt trouwens ook, dat het aantal mensen dat overlijdt aan kanker of hart- en vaatziekten daalt door het ontvangen van voortdurende emotionele steun!
Liefde is belangrijk. Het maakt gelukkiger en succesvoller. Helaas komen veel stellen daar pas achter als ze merken dat hun liefde wat minder lijkt te worden…
Maak daarom werk van je relatie. Boek een workshop of een coachingsgesprek. Of lees in één van mijn blogs hoe je werk kunt maken van je relatie.
